پس تو کی می آیی ای صبر!
همیشه در حال غبطه خوردنیم
منِ شاغل به رفیقی که تا ساعت ده صبح میخوابد و غرزدن کارفرما را تحمل نمیکند
رفیقی که تا ده میخوابد به منِ شاغل که از خانه بیرون میروم و حوصله ام سر نمی رود!
رفیقی که مجرد است به رفیقِ متاهلش، که تکلیف زندگی اش معلوم شده!
رفیق متاهل به رفیق مجردی که وقت به اندازه ی کافی دارد که به همه ی آرزوهایش برسد!
رفیقی که دوران عقد را می گذراند به من که زندگی خودم را میچرخانم، چون از بلاتکلیفی عقد در آمده ام!
من به رفیقی که عقد کرده است،چون ظهر که از سر کار می آید می خوابد تا دم غروب!!! و دغدغه ی ناهار پختن و خانه تمیز کردن ندارد!!!
آن که رفته، به آن که نرفته
آن که نرفته به آن که رفته
آن که دانشجوست به آنکه فارغ التحصیل است
آن که فارغ التحصیل است به آنکه دانشجوست
و ....
و تا دلت بخواهد جا و سوژه برای غبطه خوردن!
و هیچکداممان از جایی که هستیم راضی نیستیم
و هیچکداممان یک لحظه نمی ایستیم
و چشمانمان را نمی بندیم
و همه ی نعمتهای شااااخ خداوند را به یادمان نمی آوریم
و از ته ته ته دل به جایگاهی که الان هستیم غبطه نمی خوریم
و همین شرایط را با همه ی خوشی ها و ناخوشی هایش هدیه ی امروز خداوند نمی دانیم
و دست از غر زدن سر خداوند و روزگار و زندگی بر نمی داریم!!!
هیچکداممان با تمام وجود نمی گوییم خدایااااااااااااااااااااااا شکرت !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! به خاطر همه ی چیز
و به قول احسان خواجه امیری:
به هرچی ندارم ازت راضی ام تو این زندگی رو برام ساختی
پ.ن1: کجایند سپاسگذاران!!! همان ها که وقتی در اوج سختی و مریضی و بلا و بدبختی و محنت می افتادند، تازه به خدا میگفتند: پروردگارا! سختی مرا لمس کرده! (آیه 83 انبیا) و یا مثل پدری که پسری را از دست داده، می گفتند: فصبرٌ جمیل (آیه 18 یوسف)
پ.ن2: از آنجا که دوستانی دارم بهتر از برگ درخت!
پس همه ی این بد و بیراهها را به خودم گفتم. خود خود ناسپاسم!
پ.ن3: خدا وقتی انسان را می آفرید، خودش میدانست که تک و توکی از اینها که اینهمه برایشان مایه می گذارم، شکرم خواهند کرد پس گفت: و قلیلٌ من عبادی الشکور!
پ.ن4: یک جورهایی عاشق این آهنگ احسان خواجه امیری هستم. پس لینکش را می گذارم تا رفقا هم لذت ببرند.
