مرگ بر انسان...
آهای خانمهایی که تازه مادر شده اید!
و آهای مادرهایی که خیلی وقت است مادر شده اید!
و آهای کسانی که مادر نشده اید ولی مادرشدن اطرافیانتان را دیده اید!
لطفا (و خواهشا و التماسا) انقدر به کسی را که آخرین ماههای بارداری اش را طی میکند نگویید :«حالا تا می تونی بخواب! هی بخواب! هی بخواب! بچه که بیاد دیگه نفست رو میبره از بی خوابی!»
قطعا او (زن بیچاره ی باردار) شتر نیست و مطمئناً کوهانی ندارد تا خوابهای الان را برای چند ماه بعد ذخیره کند. (اتفاقا به نظر من باید کمتر خوابید و تمرین کم خوابی کرد!)
تنها اثری که این حرف روی آن بخت برگشته می گذارد،این است که توی دلش خالی می شود، و کسالت و بی حوصلگی بارداری اش، چه بسا تبدیل به افسردگی شود.
چه بسا فکر کند که چه غلطی کردم بچه دار شدم!
چه بسا بخواهد با پشت دست بزند توی دهانتان و چهارتا انگشت را توی دندانهای کج و معوجتان خرد کند و همه ی بغض و ترس از زایمان و بعد از زایمان را سر شما خالی کند. (قول نمیدهم دفعه ی بعد این کار را نکنم!)
چرا دهانمان به دعای خیر نمی گردد؟
چرا حرف خوب نمی زنیم و دعا نمیکنیم که «ان شالله که بچه ی تو از آن بچه های خوشقلق است» و یا «ان شالله که خدا با تولد این بچه خیر و برکتش را راهی زندگی تان می کند»
چرا از شیرینی حس مادرشدن نمی گوییم؟
از اینکه خداراشکر که چنین نعمت بزرگی را به شما عطا کرده.
که همین نعمت ِ بزرگ و دوستداشتنی (که خواب شب را به شما حرام خواهد کرد) چه بسا اگر نبود، کل زندگی برایتان جهنم میشد. که چقدر باید از این مطب به آن مطب، چقدر باید استغاثه،چقدر باید حرف مردم...
ای کاش به جای غر زدن، نعمتهای شیرین خدا را به یاد هم می آوردیم.
خداوند وقتی می خواهد از عشقش به حضرت ابراهیم بگوید، یکی از دلایل عاشق شدنش را اینطور بیان میکند: «شاکراً لانعمه» ابراهیم شاکر نعمت های خدا بود. زیبایی های زندگی را می دید.
ما و اطرافیانمان ولی ...
به قول خداوند:
قُتل الانسان... ما اکفره
مرگ بر انسان... چقدر ناسپاس است :(
پ.ن1: میدانم که بی خوابی بعد از زایمان سخت است. آبجی مریمم را دیده ام. و شاید خودم هم در آینده به این معضل دچار شوم. اما فایده ی گفتنش و مدام گفتنش برای یک زن باردار چیست آیا؟؟؟
