ای‌شما!‌ ای‌تمام‌ عاشقان‌ هرکجا

نام یک نفر غریبه را، در شمار نامهایتان اضافه می کنید...؟

ماجراهای من و حضرت آقا ... (قسمت نهم )

چهارشنبه, ۲ خرداد ۱۳۹۷، ۰۲:۴۹ ب.ظ


سلام

سری ماجراهای من و حضرت آقا گرچه قبل از بدنیا آمدن علی کوچولو هم روند بسیار کندی داشت، اما بعد از به دنیا آمدنش ، به دلیل مشغله های فراوان بنده، به طور موقت متوقف شد.
قصد دارم ان شالله دوباره شروع کنم به نوشتن. البته با پوزش فراوان بابت اینهمه تاخیر

ماجرا تا آنجا پیش رفت که ما قرار گذاشتیم برای عقد برویم قم، و به دلیل مخالفت خانواده های هردومان، قرار داشت متزلزل میشد که ناگهان حضرت آقا در هیئت سوپرمن، پرید وسط و ما را نجات داد. ( نویسنده در اینجا دستهایش را در هم گره می کند و چشمهایش قلب قلبی می شود!!)




و اما بعد... 

فردای آن روز، دوشنبه بود. یعنی همان روز تاریخی نزول آیه ی هل اتی!

صبح علی الطلوع (آنقدرها هم علی الطلوع نبود البته!) زدم بیرون. دنبال کارهای نکرده. ساعت دو بعد از ظهر قرار بود داداش کارفرما بیاید دنبالمان و من و مامان را ببرد قم. 
استرس عجیبی داشتم. نمی دانستم قرار است بعد از ازدواج خوشبخت بشوم یا نه. به قول قدیمی ها، قضیه دقیقا مثل هندوانه ی دربسته بود که حتی ممکن بود سالها بعد از ازدواج هم درش باز نشود!
اما این وسط فقط یاد و توکل به خدا بود که مرا آرام نگه می داشت. 

با آبجی مریم قرار گذاشته بودیم برویم مغازه ی عروس دایی برای خریدن چندقلم لوازم آرایشی، آن هم البته به اصرار آبجی مریم. (انصافا اقرارمیکنم که تا قبل از ازدواج، مصرف سرانه ی لوازم آرایشی بنده، به یک عدد پنکک در دوسال می رسید! یعنی کلا تا قبل از ازدواجم توی مود مصرف  لوازم آرایشی نبودم. البته همین الان هم نیستم!)

رفتم پاساژ برای تحویل گرفتن لباس عروس. لباس پانچ شده را تحویل گرفتم و رفتم سر قرار با آبجی مریم.
لوازمات قرتی گری را به انضمام یک عدد روسری صورتی رنگ خریدیم ( واقعا چرا صورتی؟؟!! مگر رسم نیست که عروسها سفید بپوشند؟؟)

برگشتم خانه. چه خانه ای!!! مثلا قرار بود  شب اینجا مراسم عقدکنان باشد با کلی مهمان! 
خدا خیرش دهاد آبجی مریم را که گفت: "تو برو به کارهای خودت برس. امروز اصلا فکر هیچی نباش. ما خودمون تمیز میکنیم" 
و این شد که من (که منتظر چنین حرفی بودم) کلا زدم به رگ بی خیالی!

تند تند، مثل گربه گیجه، ناهارمان را خوردیم و لباس هایمان را پوشیدیم. (یادم است دقیقا آن روز ناهار گوشت لوبیا داشتیم. گوشت لوبیا معروف ترین و پرکاربرد ترین غذای مردم کاشان است!)

دلم گرفته بود ازینکه همه ی اعضای خانواده ام سر عقدم حاضر نباشند. 
داداش کارفرما آمد با ماشین دنبالمان. با کمال تعجب آبجی زهرا را دیدم که نشسته بود صندلی جلو. از دیدنش بال در آوردم. توی این چند سال هیچوقت اینقدر از دیدن آبجی زهرا خوشحال نشده بودم! دلش نیامده بود لحظه ی عقدم مرا تنها بگذارد.

قرار بود ساعت 2 قم باشیم. و الان ساعت بیست دقیقه به 2 بود که راه افتادیم.
استرسم هر لحظه بیشتر می شد. پشیمانی هایم لحظه ای شده بود. یک لحظه پشیمان، یک لحظه مردد، یک لحظه مصمم!!
در یکی از همین لحظات سه گانه بودم که حضرت آقا پیامک داد. 

-سلام. کجایید؟ حرکت کردید؟

- سلام. بله داریم می دوییم!

-آفرین. تلاشتون قابل تحسینه!

و در اینجا بود که من خندیدم. (درواقع لبخند زدم) و این خنده ی نابه جای من از چشم آبجی زهرای همیشه تیز! پنهان نماند.
+ اگه چیز خنده داری میگه بگو ماهم بخندیم!!

و همه زدند زیر خنده. و من جلوی داداش کارفرما آب شدم از خجالت! و ماله کشان گفتم: نه دوستمه. داره آدرس میگیره بیاد اتاق عقد حرم!! 

 (نمی دانم این بشر چطور مخفی ترین و ریزترین چیزها را می بیند! مثلا از آینه ی صندلی جلو، لبخند مرا هنگام نگاه کردن به گوشی!)

 استرس دیر رسیدن به اتاق عقد هم به استرسهای قبلی اضافه شد!

حضرت آقا نیز وضعیت نابسامانی مشابه ما داشتند. به طوری که بعدها فهمیدم به دلیل پیدانکردن اتاق پرو، کنار خیابان حرم، کنجی پیدا کرده و کت و شلوارش را همان جا پوشیده! و بعدها هر وقت رفتیم قم، بی استثنا جای مذکور را به من نشان داده و خاطره ی تکراری اش را تعریف کرده! (باعرض پوزش از حضرت آقا!)

رسیدیم حرم، ماشین را توی پارکینگ حرم پارک کردیم و پریدیم بالا. حالا این وسط دربدر دنبال اتاق عقد حرم می گشتیم و پیدایش نمی کردیم. 

بالاخره یافتیمش!
اتاق عقد، جایی بود در طبقات بالا. 

توی راه پله ها حضرت آقا را دیدم و سلامی وسط هوا انداختم. موهایش را خیلی کوتاه کرده بود. همیشه همان مدل دوست ناداشتنی را می زند. و همیشه هم با اعتراض من مواجه می شود!

رفتیم بالا. اتاق عقد اتاقی بود حدودا بیست سی متری. روی دیوارش بنری نصب شده بود که از خانواده های محترم درخواست می کرد از سوت و کل کشیدن، دست زدن ، ریختن نقل و گل و این دست قرتی گری ها خودداری بفرمایند و به جایش فقط صلوات بفرستند.

از طرف حضرت آقا، کل خانواده و فوامیل قمی اعم از خاله و دخترخاله و غیره و ذلک (که هنوز نسبت خیلی هایشان را نمی دانم!) آمده بودند. و از طرف ما، یک سوم خانواده، جاری آبجی زهرا (که ساکن قم بودند) و دوتا از دوستهای من که آن هم بعد از عقد رسیدند! 

به محض رسیدن، چادر سفید را از کیف در آوردم و خواستم سر کنم که دیدم مامان و آبجی زهرا بر سرکوبان و جیغ زنان، چادر را از دستم گرفتند! آنجا بود که فهمیدم چادر سفید را نباید خود عروس سرش کند. بلکه باید صبر کند تا خواهر شوهر یا مادرشوهر بیایند و چادر را بیندازند روی سر مبارک عروس خانم! (شاید این کار به منزله ی کلاهی باشد که خانواده ی داماد، سر خانواده ی عروس می گذارند! دخترخانما موج مکزیکی لدفن!!!)

و در اینجا بود که خواهرشوهر گرام آمد و چادر کذایی را انداخت روی کله ی ما!
و ما را نشاندند سر سفره ی عقد، و حضرت آقا را کنار دست ما!!

ادامه دارد...


پ.ن1: اکنون که این مطالب رو می نویسم، در حال خواب کردن علی کوچولو روی پامم! 
دیگه بینید من کی ام!!



  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

نظرات (۳۷)

  • علی زیرایی
  • ماشالله کتابی شده برا خودش
    پاسخ:
    کتاب که نه...
    ولی کتابچه فک کنم بشه!

    +خوش آمدید
  • علی زیرایی
  • پس خسته نباشید
    پاسخ:
    ممنون
    :))))
    لبخندی به پهنای صورت....

    چقدر بامزه می نویسید

    پاسخ:
    جدی بامزه بود؟ :)
    لبخندتون نوش جونتون
    در کل نگارش تون قشنگه
    یادم رفته بود این مطالب برای شماست
    و هچنین نمیدونستم ساداتین...دیگه دعامون باید کنید حتما...
    *
    شدیدا یاد عقد هول هولکی برادرم افتادم و استرس های زن داداشم:) و تک تک عناصر دخیل در این مراسم معنوی باشکوه:)
    نقش خواهر شوهری خودمم که کاملا مشهوده در خاطرات:)))
    پاسخ:
    دیگه از بس ننوشتم خودمم یادم رفته چی گفتم و چی نگفتم! 

    ماکه خودمون از همه محتاج تریم به دعا. ولی چشم. به شرط دعای متقابل :)

    +خدا حفظشون کنه :)
    چرا شما ما هر بار یه خاطره میخواهیم بگیم میگید تکراریه؟؟! :|
    واقعا این برام سوال بوده همیشه :)
    پاسخ:
    :))))
    به خاطر اینکه آلزایمر دارید یه خاطره رو صد هزاربار تعریف می کنید !!
    جای حساسی تموم شد که :))
    پاسخ:
    این دیگه از ترفندهای نویسندگیه :))
    الهی 
    چقدر جالب :)
    انشالله همیشه خوشبخت باشین :)
    اقا علی جان لپ کوچولو خوبن ؟
    پاسخ:
    ممنون عزیزم :)

    لپاش کوچولو نبود که !!  *__*
    آره خوبه شکرخدا 
    خووششششبختتتتتت تر تر بشششششید
    چه سفر عقد خوشگلی*_*
    پاسخ:
    ممنووووووووووووووونم :) همچنین

    آره خدایی سفرشون قشنگ بود :)
    نه خیر این نشون دهنده ی اهمیت اون خاطره است! :)
    پاسخ:
    با این حساب همه ی خاطراتتون دارای اهمیت ویجه اند !
    آدم نمیدونه چیکار کنه حرف میزنی میگن تکراریه
    نمیزنی میگن دوسمون ندارید!
    + :|
    پاسخ:
    حرفای غیرتکراری بزنید
    اگه ما چیزی گفتیم!

    +من اون تکراریا رو هم به سکوت ترجیح میدم
    یعنی دیگه نمیگی که تکراریه؟
    +قابل توجه آقاشون
    پاسخ:
    من هیچوقت بهش نمیگم تکراریه. حتی اگه تکراری باشه مث دفعه اول گوش میدم!

    +صداشو دوست دارم.
    علی کوچول نگفتم گفتم علی جان لپ اخرش کوچولو اضافه کردم
    قربون چشمای نازش :)
    پاسخ:
    آها. فک کردم صفت کوچولو به لپاش برمیگرده :))

    خدانکنه عزیزم :)
    حالا داخل اون هندونه ی سربسته چی بود؟
    پاسخ:
    فک کنم لپای علی کوچولو توش بوده :)
    آخی 😍😍😍😍
    کلی خندیدم ... ان شاالله زیر سایه‌ی حضرت معصومه عاقبت به خیر بشید 😊
    پاسخ:
    خداروشکر که خندیدی :) 

    ممنون. ان شالله برای همه
    علکی میگه :|
    پاسخ:
    :)))))
    آدرس اون جایی که رفتن لباسا رو پوشیدن به ما هم بدید بریم نگاه کنیم ((((: 
    پاسخ:
    خخخ
    همون روبروی حرم کنار کانکسا!
    ینی اگه من اتفاقی اونجا میدیدمش قطعا زنش نمیشدم :))
    انقدر وقفه افتاد داستان کمابیش یادم مونده بود 
    البته این مهمه که الان علی کوچولو هم حضور داره 
    خدا حفظش کنه 
    پاسخ:
    آره واقعا. خودمم یادم رفته

    علی هم داستان رو پیگیری میکنه
  • آشنای غریب
  • قشنگ بود 
    و از تجربیاتتون استفاده کردیم :))
    پاسخ:
    کدوم تجربه به دردتون خورد؟؟
    عجب رمانی شده
    به به

    طاعات و عباداتتون فبول ای خانواده سه نفره😍
    پاسخ:
    فک کنم چند جلدی بشه!
    ممنون،قبول حق
  • بانوی عاشق
  • چقد بانمک مینویسی
    کل نوشتنت خواستنیه
    خوحالم ک بین بچه داری وقت کردی برای ماهم چند هطی بنویسی
    پاسخ:
    قربانت عزیزم

    کوچولوی گلت خوبه؟ 
    شما چرا دیگه ننوشتی؟
    چرا توی همه خاطراتت ابجی زهرا یه خری رنگ کرده!!!!!!!
    پاسخ:
    بس که خر رنگ کنه! 
    مث رابینهود همه جا هست
  • بانوی عاشق
  • خوبه خداروشکر
    سالم و پرشر و شور
    شش ماهه شد بسلامتی
    والا تنبلی خواهر(شکلک خجالت)
    پاسخ:
    الحمدلله :)
    ان شالله که همیشه سالم باشید :) :)
  • بانوی عاشق
  • ممنون گلم،خداعلی کوچولو برات نگه داره
    پاسخ:
    همچنین شایان کوچولوی شما رو :) :)
    فقط اتاق عقدش! عجب حرم فشنیه :)))
    ما تو حرم وسط راه عبور و مرور به سمت ضریح عقد کردیم  :))))
    و شنبه هم دهمییییییین سااااالگردشه. البته به تاریخ قمری.
    پاسخ:
    آره خیلی قشنگ بود :) 
    من همون اول قصدم عقد کردن تو حرم بود. مث شما. ولی بعدش فهمیدیم که حرم حضرت معصومه سلام الله علیها اتاق عقد داره. دیگه گفتیم چه بهتر
    حرم امام رضا علیه السلام اتاق عقد نداره؟

    +مبارکا باشه. ان شالله هر روز دلتون خوش تر از دیروز بادا :)
    چرا اتاق عقد داره اما زمان ما تو رواقها هم عقد میکردن. و اجازه عقد وجود داشت. بعد از یه مدت، دیگه عقد تو رواق ممنوع شد و همه رفتن اتاق عقد.
    البته اتاق عقدش هم تا سالها بعد این شکلی فشن نبود(الانشو نمیدونم) و مثل رواق های دیگه بود. فقط محل اجتماع عقد شوندگان بود. حالا نمیدونم اینطوری خوشگلش کردن یا نه اما بعید میدونم.

    ممنون عزیزم همچنین شما :)
    پاسخ:
    داداش من حدود15سال پیش اونجا عقد کرد. به همون شیوه ی شما
  • مریــــ ـــــم
  • عزیزززززم
    چقد شماها خوب بودین
    از لحظه عقدتون بگوووووو
    از اولین هااا بگوو
    پاسخ:
    قربون یو

    اتفاقا قصد دارم اولین کتکی که بهش زدمو بگم :))
    ای جااان ای سنه قربان تو که میدونی ما با کلاس شدیم اینستایی شدیم بمون خبر بده مینویسی رفیق بی مرام
    پاسخ:
    از کی تا حالا تو ترک شدی که سنه قوربان من میری؟؟؟

    من هروقت آپ کردم پرمو آتییش میزنم تو بفهمی
  • بانوی عاشق
  • خخخخخخخ
    پاشا غزیزم:-) 
    پاسخ:
    :| 
    خب بعدی رو بذارید شایان :))
    :))
    پاسخ:
    :)
    سلاااام بر همه


    یکمی باهاتون حرف داریم....

    درباره ی محفل قرآنی مون...

    منتظریم
    تشریف بیارید اینجا: 
    http://azf06.blog.ir/post/1246
    شوخی شوخی یه کتاب شدا

    آخه مگه اینقدر پر ماجرا هم میشه

    ما رفتیم 
    گرفتیم
    اومدیم
    تمام:)



    سربزنید
    پاسخ:
    شماهم اگه به ظرایفش دقت کنید یه کتاب میشه!


    بعدی رو بذار ببینم اخرش چی میشه ...اه:-\
    پاسخ:
    مث فیلمای ایرانی آخرش عروسیه :))
  • معلمی از جنس اینده
  • سلام.خیلی عالی بود. موفق باشید.
    پاسخ:
    سلام.ممنون از لطفتون
  • فرشته ی روی زمین
  • رفتم از قسمت اول تا اینجا ، همش رو خوندم...
    خیلییی خوب مینویسید ..موقع خوندن همینجور چشمام قلب قلبی بود و لبخندم هی کش میومد : ))
    عقد تو حرم حضرت معصومه(س) ♡_♡
    پاسخ:
    سلام

    ممنون از لطفتون.
    ان شالله قسمت همه :)
  • دختـرِ بی بی
  • حرم امام رضا تو رواق عقد میکنن خیلی حال میده مثلا داری عروس میشی یه چند متر اونورتر یکی دیگه درحال عروس شدنه:)
    پاسخ:
    قم هم میشه تو رواق عقد کرد، ما مثلا مهمون ویجه بودیم! رفتیم اتاق عقد
  • 1 بنده ی خدا
  • من تاجایی که یادمه تا همین دوسال پیش عقد رو رواق دارالحجه میگرفتن.حتی من چندماه پیشم که رفتم ملت با تیپ عقدی کنار بست شیخ طوسی بودن

    پاسخ:
    یعنی حرم امام رضا علیه السلام هم اتاق عقد داره یا نه؟
    قم هم البته یه سریا تو صحن عقد میکنن
  • 1 بنده ی خدا
  • نمیدونم فقط میدونم عقدیا رو داخل رواق دیدم

    پاسخ:
    عقد تو حرم خیلی خوبه
    ان شاالله قسمت همه بشه
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

    در این برهه ی تاریخ، مادر دو فروند کوچولوی بازیگوش هستم!
    علی کوچولویی که از دیوار سفیدکاری بالا میرود
    و فاطمه حسنایی که در حال آموزش بالارفتن از دیوار است!

    و مادری که خداوند از دست این دو ترکیبِ عالی صبرش دهد!!

    ....
    هرچه که اینجا می نویسم، صرفا برداشتهای شخصی ذهن یک انسان است. پس دلیلی ندارد که حتما و قطعاً اشتباه نباشد. چرا که انسان ممکن الخطاست...
    من اینجا بلند بلند با خودم حرف می زنم.
    خطابهای پندآموز مرا فقط خطاب به خودم بدانید.

    بایگانی