لوستر موز و انبه

شاید برای شما هم این سوال پیش اومده باشه که چرا خدا، سرتاسر زمین رو از نعمت پر نکرده؟ 
چرا بعضی جاهای زمین، بیابون خشک و بی آب و علفه، جوری که مردمش باید برای رسیدن به آب اینقدر زحمت بکشن، اینهمه گرما رو تحمل کنن و سختی بکشن، درحالیکه بعضی جا، اینقدر خوش آب و هواست که مردمش حال می کنن و از خوشی میزنه به کله شون! چی میشد اگه همه جا سواحل مدیترانه زیبا و پرنعمت بود! (البته با رعایت شئونات اسلامی خواهران و برادران)

چرا همه ی زمین پر از آبادی نیست؟ مگه از فضل خدا چیزی کم میومد که مثلا کوهها از جنس طلا باشه، یا دیوار خونه ها از جنس شکلات باشه و هروقت هوس شکلات دارک ۸۰ درصد کردیم، دیوار رو گاز بزنیم و مستفیض بشیم! زمینها همه سرسبز و قشنگ، باغها پر از گیلاس و انبه و آووکادو! و خلاصه انقدر فراوونی نعمت باشه که هیچکس تو فقر نباشه. مگه نه اینکه خزائن آسمونا و زمین دست خداست؟ پس چرا بیشتر نداده؟ چرا ویلا نداده؟ کنار دریا نداده؟!
جواب این سوالتون رو خداوند تو سوره ی شوری، آیه ی ۲۷ داده:
ولو بسط الله الرزق لعباده لبغوا فی الارض ولکن ینزل بقدر ما یشاء انه بعباده خبیر بصیر

مخلص کلام اینکه اگه بیش از حدِ ظرفیتتون از خزانه ی نعمتمون برای شما نازل میکردیم،درزمین طغیان و فساد میکردید. می‌زدید به سیم آخر و آی می‌تازوندید. پس همینقدر کافیه براتون.(البته نعمت نداده هم دارید میتازونید)
خداوند خودش از نیازهای بندگانش آگاهه، هر اندازه که مصلحت بدونه نعمت رو نازل میکنه...

من این آیه رو با تمام منطق و عقلم پذیرفته م،  چون ماهم کم و بیش، حد ظرفیت بشر رو میدونیم، میدونیم که اگه نعمت پیش زیاد بیاد چطور مست میشه و دیگه نمیفهمه چیکار میکنه.
پس دیوارهای شکلاتی و لوسترهای موزی بمونه واسه بهشت... اصلا ما را نسزد که آووکادو بخوریم :|