رسوم جدید شب یلدا! :: ای‌شما!‌ ای‌تمام‌ عاشقان‌ هرکجا

رسوم جدید شب یلدا!

سه شنبه, ۲ دی ۱۳۹۹، ۱۲:۴۶ ب.ظ

قدیما رسوم یلدا هم متفاوت بود

مثلا یکی از رسوم، انار خوردن بود، یا هندونه خوردن، یا فال حافظ گرفتن، یا پسته و آجیل خوردن و تا پاسی از شب دورهم خندیدن

الان هم همونه ها

فقط یه نموره عوض شده

الان دیگه شده آتلیه رفتن

انار بوکردن و عکس گرفتن (آخه انارم مگه بو میده؟ اون سیبه که بو میده)

هندونه ها رو حیف و میل کردن و به شکل غاز و الاغ و خرس درآوردن!

اندازه عروس شب حجله آرایش کردن و رژ سرخ زدن و لباس قرمز و سبز پوشیدن و ست کردن با همسر و سپس عکس گرفتن

یقه کت همسر را به سختی فشردن (کانه همسر دست شما چک برگشتی داره) و لبخند ملیح زدن و باز عکس گرفتن

کتاب حافظ را که یه بیت هم از روش نمیتونیم بخونیم باز کردن و شبیه علامه قزوینی به خطوط در هم الا یا ایها الساقی نگاه کردن و دوباره عکس گرفتن!

یه عالمه پول بی زبون رو توی جیب عکاس محترم ریختن!

عکس ها را از طریق اینستا، توی چش و چار فامیل و دوست و آشنا فرو کردن! و فاز وااای ببینید ما چه خوشبختیم برداشتن!

یه عالمه لایک و کامنت جمع کردن و آنها را در کوزه گذاشتن و آبش را خوردن!

حالا شب یلدای شما به پایان رسید!

میتوانید با خیال راحت همسر و فرزند خود را با مشت و لگد و فحش زیر بگیرید و خیالتان راحت باشد که هیچ کس از آشنایان شک هم نمیکند که درخانه شما چه خبرهاست!!

پ.ن: اگه شما هم مثل ما عکس شب یلدا نگرفتید و آتلیه نرفتید، شما یک امل عقب افتاده محسوب می شوید! از آشناییتون خوشبختم!

۱۴ ۱
۹۹/۱۰/۰۲
۱۹۶ نمایش

امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۳:۲۱

///ه امیری

بسم الله

سلام ام علی

ینی عالی بود .. بخصوص اون بخش چک برگشتی و علامه قزوینی ،😁😁😁😁

راستی از اشناییتون هم خوشبختم

علی کوچولو چطوره ؟

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۳:۲۵

پا ییز

نذاری میرزا چار قرون کاسبی کنه ها

بعدشم کی گفته اونا مشت و لگد می گیرن همو؟ و کی گفته مسبب این کارها خانم ها هستند که مردها را انفعالی نشون دادی که هر چی زنه بگه میگن چشم؟

کسی که با کسی مشت و لگدی باشه میره باهاش تو اتلیه عکس می گیره انصافا؟

نه

نه تا این حدی که تو گفتی قبول ندارم

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۳:۵۰

نا دم

سلام

یه گروه هست همه بافنده هستن، کلی مشتری داشتن برای بچه ها، ست بلدایی! هر کدوم حداقل سیصد چهار صد تومن قیمتشه! مثلا پیراهن و پاپوش و تل قرمز و سبز بافتنی، برای یک شب، اونم‌بچه ی چند ماهه، که یک ماه هم اون لباس تنش نمیشه!

خوب من چطور باور کنم شما مردم رو‌که مرتب می‌گین که بدبختیم و نداریم! اینجور آدما بیشتر از همه هم می‌نالند...

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۵:۵۴

مریم بانو

سلام درسته متاسفانه اینستا شده ابزاری برای چشم و هم چشمی

ولی خط اخر که مشت ولگد بود قبول ندارم

جوابتون به پاییز هم خوندم و متعجبم آمار نود درصدی ازکجا اوردین؟!:)

نمیگم ظاهر خوب نشون دهنده باطن خوبشونه ها با کلیت حرفاتون موافقم جز همون یه خط آخر و آمار

وگرنه که همه میدونن بالاخره هرخانواده ای مشکلاتی داره کم وبیش

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۷:۴۳

سَیِّده ...

خداروشکر ماهمچنان شب یلدامون خیلی سنتی برگزار میکنیم...خونه مامان بزرگم و دور کرسی و ... البته عکسای دور هم با تزیین سفره هم گرفتیم ولی فقط جهت یاداوری و تو چش و چال کسی نکردیم 😂

پانتومیم و فال حافظ رو هم یادم رف

کلا یلدا جزو بهترین شب هاست..واقعا خداروشکر که حداقل هنوز درگیر این داستانا نشدیم ما!

۰۲ دی ۹۹ ، ۱۸:۰۳

خانم ۲۹۱۲

یلدا امسال ... من توخونه تنها بودم ... حتی شام هم نداشتم بخورم (حوصلم نمیکشید درست کنم).

الان وضع من چیه فک کنم از امل هم یه چی اونور ترم !!:))

۰۲ دی ۹۹ ، ۲۳:۴۸

عکس اینستا را با گوشی میشه گرفت

آتلیه ای نیاز نداره

برای عکس گگشی و تبرج اینستا قبول دارم که مشت و لگدی باشن

اما برای إتلیه رفتن، دل خوش لازمه

۰۳ دی ۹۹ ، ۱۱:۰۸

..hasht ..

بنظر من مشکل از جابجایی اولویتاس!

یعنی تو این دور و زمونه اولویت خودنمایی حتی از نون شبم واجبتر شده!

حتی از محبتهای واقعی!

حتی از دلخوشیای کوچیک...

این خودنمایی تم جامعه امروز ماست!

ی بزرگی یه وقتی میگفت کاری که رضا خان به زور نتوست بکنه اینیستا داره با خرج و پول برا طرف داره انجام میده...

و ما هیچ ما نگاه...

۰۳ دی ۹۹ ، ۱۱:۱۰

میرزا مهدی

سلام از اونجایی که من با همه ی آدمهای روی زمین فرق دارم و خیلی هم گُلم، باید عرض کنم که با شما صد ردر صد موافقم. اما هر کسی به یه نحوی کسب درامد میکنه.

یکی با خوشحال بودن آدمهایی که دوست دارن مدام ناخنهاشون رو مانیکور یا پدیکور کنن. یا یه عده که خوشی زده زیر دلشون ومیگن مثلا بیایم دیوار آشپزخونه رو برداریم و اُپنش کنیم. یه عده با اجاره اتاق چند صد میلیونی که 99/9/9 بتونن بچه شون رو پس بندازن. و یه عالمه مثال دیگه که نه در حوصله ی شما میگنجه ، نه من که بخوام تایپشون کنم. خلاصه دنیا یه آب گِل آلودیه که هرکسی از هر طریقی که شده نون درمیاره .

مثلا ما یه دریا داریم که اسب سوار و قایق ران و پیراشکی فروش و اسباب بازی فروش و عکاس و چه و چه و چه در کنارش نون در میارن. ولی خوب که نگاه میکنیم میبینیم نه اون اسب سواریه واجبه و نه اون مانیکور و نه اون پیراشکی ماسه آلود و نه اون اُپنی که میزنه سیستم ستون بندیِ خونه رو داغون میکنه.

ما عکاسا هم لا و لوی این جماعت، مثل روسری فروش ها، گیره روسری فروش ها، و جوراب فورش ها کسب درامد میکنیم D:

اما چرا من گفتم گُلم.

چون گُلم دیگه. البته ریا نشه. من و همسر هرگز به این موج یلدا و نوروز و چنین مراسمهایی که بخواد با چشم و هم چشمیِ مردم برامون نونی به همراه داشته باشه، تن نمیدیم.

هستیم ولی به سبک و سیاق خودمون

مثلا امسال چه کردیم. نگفتیم بیاید عکس شب یلدا بگیرید چون فلانی هم گرفته، گفتیم بیاید هدیه بدیم بهتون. مفت و مجانی

به کیا؟ اولی ها

یلدا اولی ها یعنی کودکان زیر یه سال. یه کادو از ما گرفتن. آتیش زدیم به مالمون؟ نه تبلیغات کردیم چون روش تبلیغاتمون اینچنینه. یه عکس رایگان دادیم به اسم هدیه تبلیغاتی، به بهونه شب یلدا. ارتزاق نکردیم.

دیگه به کیا؟ اونایی که اولین یلدای مشترکشون رو تجربه میکنن. اونایی که اولین سال بود به مدرسه رفتن. اونایی که پرستار بودن و اونایی که اسمشون زینب بود. دیدید که تو صفحه اینستاگراممون هم هیچ عکسی نذاشتیم... جز یه عکس که خودم نشستم و با اونایی که همراهی میکنن حرف زدم و بخشی از دکور رو نشون دادم که اگر مورد سلیقه اولی ها بود بیان. و مطمئن بودم کسی جز اولی ها نمیاد. چون من آدم الکی تخفیف بده ای نیستم و قیمت ها انقدر سر به فلک کشیدن که همراهان من توان هزینه کردنش رو ندارند و فقط همراه هستند و بس.

و اما عکس.

عکس خوبه. عکس تاریخه. نوع نگاه من به شغل خودم حتی در استودیوی کوچولویی که دارم، دقیقا همینه. مشتری که میاد تو مغازه اول توجیح میشه که اینجا یه عکسی بگیره که تا ابد براش بمونه و حتی بعد از مرگش هم دیگران با دیدنش یا به وجد بیان یا لااقل یه لبخند رو لبشون بشینه و بگن عجب عمه ای داشتیما. یا خاله یا دایی و هرچی.

نه اینکه بگن زن عموی ما چقدر جلف بود خدا بیامرز. یا مثلا این چه وضع ژست گرفته؟ یا چقدر خالمون سرخوش بوده تو زمان خودش. و به قول شما ادا اصولهایی که تو ذاتشون نیست و بعد از چک و لگد کاریشون اومدن تو آتلیه لاو بترکونن و باز برگردن به میدان جنگ.

کاش گذرتون به اینجا بخوره و ببینید رفتار ما قبل از شروع عکاسی با مشتری چگونه ست....

و مهمتر تر از هم تغییر آدمهاست. شما الان تشریف ببر اولین مطلبت رو بخون بعد یه ماه بعدش رو بخون بعد یه سال بعدش رو بخون و همینطور ادامه بده و ببین در گذر زمان چه تغییر ی در نوع نوشتن، در نوع ارتزاق در نوع نگاهتون به زندگی رخ داده. حالا یه عده اینطوری با نوشته هاشون دیده میشن و یه عده با عکسهاشون. من در سن هجده سالگی رژ جیغ به لبهام میزدم و پشت چشمم همیشه سبز بود و خط چشمم ده میل. اما الان که بیست و هشت ساله شدم اینطوری هستم. و این تغییرات رو میشه در تاریخچه ی خودشون به صورت یه عکس، به یادگار بذارن. درسته عکسهای موبایلی هم هست اما خودتون میدونید که درصد خیلی کمی از اون عکسها در طولانی مدت باقی میمونن و اغلب حذف و فراموش میشن. هیچ اثری هم ازش نمیمونه و تنها چیزی که از دستمون بر میاد اینه که بگیم حیف شد. عجب عکسهایی بودا. ولی وقتی عکس چاپ میشه همیشه میمونه مگر بر اثر سهل انگاری که از بین بره. و برای چاپ یه عکس، یه عکس باید خوب باشه و یه عکس خوب هم باید با شرایط ایده آل و خوب گرفته بشه و قبلش هم باید شخصیت پردازی و کاراکتر شناسی بشه.

عروس دوماد میان پیش من هر دو مذهبی و پا منبری و هیئتی، عکس که میگیرم باید در خور و شایسته روحیاتشون باشه. ولی یکی میاد که تو خیابون هم به زور روسری سرش میکنه، این رو هم باید واکاوی کرد ببینیم در عمق شخصیتش چی نهفته و نسبت به شرایط روحیش یه یادگاری خوب بدیم.

همینطوری الکی پلکی هم نیست عکاسی..... خلاصه اینکه دلم خواست یه کامنت بلند بالا برات بنویسم... به آقات هم بگو من همچنان منتظر تماسشم....D:

ای‌شما!‌ ای‌تمام‌ عاشقان‌ هرکجا

نام یک نفر غریبه را، در شمار نامهایتان اضافه می کنید...؟

رسوم جدید شب یلدا!

نظرات (۱۱)

آخرین مطالب