فامیلی قشنگا

تجربه نشون داده، اکثر اونایی که فامیلی های خیلی خیلی خوشگل دارن، در گذشته فامیلی های خیلی خیلی ضایعی داشتن!
پس اگه یه فامیلی خیلی خیلی معمولی دارین، به خودتون و اجدادتون افتخار کنید! شما یک طایفه لاکچری محسوب میشید!

رحمت

سلام رمضان!

ما اومدیم...

---

اللهم ان لم تکن غفرت لنا فی ما مضی من شعبان

فاغفر لنا فی ما بقی منه

خدایا، اگه تو این زمانی که از شعبان گذشته ما رو نبخشیدی، تو این باقیمانده ماه، ما رو ببخش تا پاک وارد ماه رمضان بشیم...

البته «بقی منه» یه حدود دو سه ساعت دیگه بیشتر نیست، که با توجه به سبقه رحمتی که از خداوند سراغ داریم، تو دوسه ساعتم میتونه ببخشه!

هرکی از ما نخره خره

یکی از هم کلاسیای دبیرستانمون، شده بازاریاب یکی ازین شرکتای دمنوش گیاهی که نسخه لاغری برا مردم میپیچن و با هزار زبون بازی و به اسم طب سنتی مردم رو سرکیسه میکنن و آخر سرم نه تنها لاغر نمیکنن، بلکه اضافه وزن هم میارن!

حالا مدام توی اینستا پست و استوری میذاره که آی مردم! نگاه کنید ببینید من چقدر موفقم! ببینید من چه پیشرفتایی کردم! من حکیم بلانظیر طب سنتی ام! من ال شدم و بل شدم! آی مردم همگی زبوناتونو دربیارید تا درد و مرضاتونو بریزم رو دایره! آی تو بلغمت زده بالا، تو سودات داره میکشدت! تو اگه دمنوشای ما رو نخوری از کچلی میمیری! و تو! آره خود تو! اگه از محصولات ما استفاده نکنی تا یه هفته دیگه سینه قبرستونی!!

یعنی می‌خوام یه روز براش کامنت بذارم و مث مایکل هاشمیان بهش بگم ببین! برووو! دست بردار از بازیت! شماها اگه وجدان داشتید برا دوقرون پورسانت بیشتر، با جون مردم بازی نمیکردید!

منتها هیچوقت این کامنت رو براش نمیذارم، چون میترسم همین دوتا روسری که درسال ازم میخره هم  دیگه نخره 😐

---

پ.ن: همون اوایل که این دمنوشا مد شده بود، یکی از آشناهای ما ازشون حدود چهارصد تومن دمنوش خرید برا لاغری، و وقتی هیچچچ تاثیری ندید، رفت زیر پست اینستاگرام طرف یه کامنت گذاشت که من هیچ تاثیری ندیدم تبلیغاتتون الکیه. 

فکر میکنید طرف چیکار کرد؟! بله... بلاکش کرد... خیلی هم شیک و مجلسی

اردی بهشت

چه اسفندها آه...

چه اسفندها دود کردیم

برای تو ای روز اردیبهشتی!

که این روزها می رسی از راه...

رفیق

گاهی وقتا که یاد روزای دوره چهارساله حفظم میفتم، میخوام زارزار گریه کنم.

روزایی که با قرآن رفیق بودم، هر جا میرفتم همراهم بود، مدام بهش فکر میکردم و زمزمه میکردم و ازش آرامش میگرفتم...

همه وقتای خالی و حتی حفره های خالی قلبم رو پرمیکرد و اگه هیچ دوست دیگه ای سراغمو نمیگرفت برام مهم نبود...

وسط دوره که بودم نمیفهمیدم تو چه بهشتی هستم، ولی الان که مدتیه به بهانه های مختلف و الکی کنارش گذاشتم دارم جای خالیشو حس میکنم.

خدایا دوباره باهام رفیق میشی؟