بی پولی

در ادامه ی تلاش برای خوش گذروندن در تمرگینه (همون قرنطینه)، رفتم سراغ فیلم دیدن.

به توصیه ی یکی از دوستان، یه فیلم خارجی دیدم که انصافا جذاب بود، ولی انقدر از فرهنگ ما دور بود، که تا شب تو بهتِ همه ی اتفاقات فیلم بودم، آخرشم از خودم پرسیدم خب اینهمه وقت گذاشتم که چی؟! مسخره!

و سپس رفتم سراغ هارد اکسترنالِ حضرت آقا

و یه راست رفتم سراغ فیلم بی پولی

دیگه نگم که من خیلی باید عاشق یه فیلمی بشم که برای بار دوم ببینمش، و عجیب این که برای بار سوم چهارم بود که عامدانه این فیلم تکراری رو میدیدم.

فیلم به شدت حرف برای گفتن داره، در عین حال که جذابه و اتفاقاتش آدمو خسته نمیکنه. و در عین طنزِ شیرین و تلخی که داره، پر از سکانس های پر محتواست.

خلاصه که از معدود فیلمهای ایرانیِ بامفهومه. اگه این فیلم رو ندیدید و نمیدونید گیگاتونو چطور مصرف کنید، این فیلم رو به شدت توصیه میکنم.