ماله کشی
چرا ما باید به زن بودن خودمون ببالیم،وقتی که الگو و مانیفست‌مون برای زندگی، زنیه که هیچ هنری جز آرایش کردن و مو واداشتن و عرض اندام نداره! اصلا هیچ موفقیت یا ارزش قابل افتخار دیگه ای جز سرخاب سفیداب، در وجود اینجور زنها میشه پیدا کرد؟
اگه ملاک زن بودن به آرایش و تیپ و اندامه، پس خانم دکترای موفق ایرانی، برا خودشون یه پا عباس آقای سیبیل گنده‌ان! چون هیچکدومشون انقدر بیکار نیستن که صبح تا شب یه ماله دست بگیرن و وایسن جلو آینه و صافکاری نقاشی کنن :|
پ.ن: اشتباه نکنید، آراسته بودن خوبه، ولی اجازه ندید که بهتون بقبولونن که همه ی ارزش زن به تیپ و آرایششه... که یه زن همیشه، و همه جا، و در همه حال، باید آرایش مخصوص داشته باشه... که تو همینجوری فابریک و بی آرایش به درد نخوری، قابل پذیرش نیستی.... و با این باورها تبدیلتون کنن به مصرف کننده ی دائمی مارک لوازم آرایش خودشون که هرچی لوازم آرایشی میخره، بازم یه چیزی کم داره!
اون چیزی که ماها کم داریم لوازم آرایشی نیست، اعتمادبنفس و خودباوریه...
یبار بحث شد با بچه های خوابگاه
که تا بقالی سر کوچه حاضرین بدون ارایش برین؟
نفر اول: نه در حد ی رژ رو میزنم، رژ که جز ارایش حساب نمیشه
نفر دوم: نه ولا من تا در کوچه بخوام برمم باید قبلش ی ربع جلو اینه ارایش کنم
نفر سوم : (با خنده) اومدیم یار گمشدمون توی بقالی بود خب باید ی قیافه ای داشته باشیم
و وقتی من گفتم : خب اینجوری که شما میگین یعنی اصلا چهره ی خودتون رو دوست ندارید اصلا اعتماد به نفس ندارید یکی بدون ارایش ببینتون
جواب دادن باشه تو خوبی، تو اصن خوشکل:/
واقعا اینجوری شده
انگار توی زندانی هستن به اسم لوازم ارایشی