مادران ونوسی، بچه های مریخی
سه شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۹، ۰۱:۳۵ ق.ظ
من درک نمیکنم بعضیا چرا اینقدر زندگیاشون برررق میزنه؟!
انقدر همه چیز تمیز و لاکچریه، که آدم شک میکنه که آیا تو این خونه بچه ای زیست میکنه؟
و اگه آری، چرا تاحالا پایه مبلا رو نجویده؟!
چرا با شمشیر رو دیوارا علامت زورو ننداخته؟!
چرا اون ظرف برنج رو گذاشتید رو کف آشپزخونه؟ یعنی نمیره سر برنجا و توش شنای قورباغه بزنه؟؟
چرا اینقدر فرشای شما تمیزه و فرشای ما انگار تو میدون جنگ پهن بوده؟؟
چرا در اون گنجه بازه؟؟
چرا دم خر درازه؟!
و هزاران چرای بی زیرا!!!
یه روانشناس پدرآمرزیده ای میگفت، اگه دیدید توی خونه ای بچه کوچیک وجود داره و اون خونه همواره تمیزه، بدونید اعصاب اهل اون خونه به شدت خورد و خمیره!
و من این داستان رو به عینه توی زندگیهای بعضی از اطرافیانم دیده م.
سلام
والا ما که بچه‌‌هامون بزرگم شدن بزحمت خونه رو جمع نگهش می‌داریم... :))
البته هم دختر با پسر فرق داره، هم بچه با بچه! من دو تا بچه‌هام کلی با هم فرق داشتن ذر مدل بهم ریختن!