مطرب
چهارشنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۸، ۱۰:۰۴ ب.ظ
یه جور پُز روشنفکری هم بین سینماگرا هست، به این صورت که باهم کورس میذارن هرجور که میتونن مخاطبشون رو از انقلاب و جمهوری اسلامی منزجر کنن.
به این شکل که مخاطب باید چشمش رو روی همه ی پیشرفتهای علمی، دفاعی-نظامی، استقلالی و سیاسی، دارویی و پزشکی، معنوی و تمامیِ رشدهایی که جمهوری اسلامی در زمینه های مختلف به مردم داده، ببنده و از جمهوری اسلامی متنفر بشه فقط و فقط به خاطر آرزوهای یه مطربِ پیزوریِ درپیت که بخاطر انقلاب نتونسته کنسرت برگزار کنه!!! و الان در عنفوان پیری پناه برده به ترکیه و با حمایت یه خواننده ی زن، به آرزوی دیرینه ش رسیده!
به این دسته از آدما نمیگن سینماگر، میگن لجن پراکن! میگن دریوری ساز! میگن ...
برای این سینما و لجن پراکناش باید فقط آرزوی مرگ کرد!
سر سفره شام بحث همین فیلم بود
نمیدونم چی چیه
فقط میدونم هر کی دیده فقط به بحث خنده دار بودن و طنز بودنش پرداخته و تمام!