علی منو به کنه این حدیث رسونده که «الانسان حریص علی ما منع»
ازونجایی که پسرم شده عاشق تشت کوچولوی حمام که من گاهی لباسای علی رو میذارم توش
و علی فک میکنه چه رازی نهفته اس در اینکه من این تشتک رو ازش میگیرم!
تا چشم برمیگردونم میبینم یواشکی رفته از تو حمام تشت رو آورده، بغلش کرده،زیر چشمی منو نگاه میکنه
نمیدونم چه سریه که بازیگرای هالیوود یکی یکی دارن ازدواج میکنن و بچه میارن و به مادر شدن افتخار میکنن
بعد بازیگرای ما، مهر مادریشونو خرج سگ و شغال میکنن!
اگه قرار باشه طبق متدهای روز دنیا هم پیش برید دیگه این اداها خز شده، یه ادای جدید دربیارید بخندیم!
یه لطفی کنید وقتی میرید مهمونی، به اندازه غذا بخورید!
چون ممکنه صابخونه مثل من و حضرت آقام، دوروز فکرشون مشغول باشه و دنبال دلیل این بگردن که چرا انقدر کم غذا خوردید!
به زودی در آژانس های مسافرتی کشور:
«تور سیاحتی زیارتی فلسطین گردی
نماز در مسجد الاقصی، همراه با بازدید از موزه عبرت اسرائیل!»
اون روز دور نیست به امید خدا
یه بار رفتم کلاس نویسندگی
استاد از همه میپرسید که چه فعالیتهای درراستای نوشتن دارن،
من گفتم یه وبلاگ دارم که توش مینویسم.
استادباتعجب پرسید: مگه وبلاگها هنوز زنده اند؟؟؟
یعنی هممونو با فک و فامیل رییس بیان شست، انداخت گلو بند!
هنوز تو عمرم اینجوری قرآن سر نگرفته بودم!
که وسط بک «یا الله» گفتن ها، نقش شورای حل اختلاف بین علی و دخترخاله اش زینب رو ایفا کنم که کی بطری آب صورتی دستش باشه، کی بطری سبز!
و وسط «بمحمد بن علی» گفتن هام، ماشین قدرتی رو از کیفم دربیارم، و بدم به علی، تا بلکه قائله رو بخوابونم ! بعد که ببینم اوضاع بدتر شد، کرم کوکی رو بدم به علی و ماشین قدرتی رو بدم به زینب!
و وسط «بعلی بن محمد» گفتن ها، علی بزنه زیر گریه، و من سریع و نجویده خدا رو به حق بقیه معصومین قسم بدم و قبل از مداح تمومش کنم!
بماند که قبلش چطوری تو راه و نیمه راه - درحالی که داشتم پشت سر زبل خان راه میرفتم تا نکنه دسته گل جدیدی به آب بده - جوشن کبیر خوندم!
بعد به خودم دلداری میدم که اگه خدا اوس کریمه، بلده این شکسته بسته ها رو هم قبول کنه!
فقط علی علیه السلام میتونه چنان تاثیری توی تاریخ بذاره که بعد از هزار و چهارصد سال، هنوز مومنای عالم از عشقش جون بِدن و کافرا از بغضش جون بکَنن!
خداوندا بحق هشت و چارت
ز ما بگذر، شتر دیدی ندیدی!
پیرو گلودرد بامنبع نامشخصی که یه هفتس امونم رو بریده، امروز به خفقون رسیدم و صدام به کلی قطع شده...
حالا فک کنید من که روزانه اینهمه باعلی حرف میزنم، چطور منظورامو بهش میرسونم!فقط یه آواهای اهنجاری از ته گلوم میاد بیرون.
خدایا شکرت بخاطر تارهای صوتیمون
یهو دلمون هوای اردهال کرد، زدیم از خونه بیرون
اردهال زیارتی داره و قتلگاهی در چهارکیلومتری زیارت، دقیقا وسط کوه...
جایی که حضرت سلطانعلی بن محمدباقر علیه السلام، از شر حاکم وقت، به اونجا پناه میبره و پشت تخته سنگی پناه میگیره که نیروهای حاکم سرمیرسن و با لب تشنه سر از بدن حضرت و یارانش جدا میکنن... وبعد مردم میان بدن آقا رو میپیچن تو قالی و میبرن اردهال دفن میکنن.
هیچوقت نمیرفتیم قتلگاه، این بار قصد کردیم بریم
جایی بود وسط کوه، یه جاده مستقیم کشیده بودن تا اونجا و بعد کلی پله تا اون بالا...
روی تخت سنگی که سر مبارک حضرت رو جدا کردن، یه ضریح ساختن
یعنی دل آدم ازین همه غربت اهل بیت کباب میشه... بخاطر رستگاری ما آواره میشن،کشته میشن، یکی کفنش میشه بوریا، و یکی قالیچه!
شاید موقعی که مردم عاشق اهل بیت بودن و حکام دشمنشون، کسی فکرشم نمیکرد که روزی قدرت مردم به حاکما بچربه و اینجا بشه بارگاه! الحمدلله در زمونه ای زندگی میکنیم که حب اهل بیت جرم نیست.
