ای‌شما!‌ ای‌تمام‌ عاشقان‌ هرکجا

نام یک نفر غریبه را، در شمار نامهایتان اضافه می کنید...؟

تلنگر

۱۶
ارديبهشت
منتظر یک تلنگرم برای گریه
فقط یه کلمه حرف از داداش کارفرما که بپرسد "امروز ناراحت به نظر میای!" یا حتی بگوید "امروز چته؟"
 ولی خدا را شکر که نمی گوید و این بهانه ی گریستن را از من می گیرد...
امروز ذهنش مشغول تر  از این حرف هاست که به ناراحتی من و اخم های درهمم و یا حتی به دلیل اعتراض تندم نسبت به مشتری بدحسابش و یا به سر روی میز گذاشتن های مکررم دقت کند.

دلم می خواهد گریه کنم. گریه ای که کسی دلیلش را نخواهد...
گریه ای بی امان و بی دغدغه و بی ترسی از سرخی چشم هایم
خدایا رحمتی بفرست. دارم دق می کنم ...


باز هم امان از ضعف ایمان
خدایا چه می کشی از دست این بنده های ضعیف و غرغرویت؟؟؟؟


  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

تشویش

۱۲
ارديبهشت
درست یک هفته از شروع بیماری و یک روز از پایانش می گذرد که درگیر بیماری همسر گرامی می شویم.
انصافا تحمل بیماری خودم خیلی آسان تر است از بیماری او. به هم ریخته ام کاملا... و تحمل این به هم ریختگی ها و اعصاب خوردی های من باز تحمیل می شود به همسر گرامی
ناشکری نمی کنم ... ولی خیلی روحیه ام ضعیف شده. دیدن درگیری ها و ناراحتی های دوستانی که خیلی برام عزیزند، دیدن بیماری همسر، تحمل یک هفته بیماری خودم...
این روزها دلهره، مهمان هر لحظه من است. نیاز به یک توکل عمیق دارم که بیاید و بنشیند جای همه ی این تشویش ها.
منصفانه ترین حالتش امتحان خداست، امتحانی که بدجور مهر رد به کارنامه ام زده است
امان از ضعف ایمان...


التماس دعای فراوان دارم از دوستان عزیزم. این روزها سخت می گذرد... دعا کنید به خیر بگذرد


  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

این سومین روزیست که درگیر مریضی ام و هیچ رغبتی هم به دکتر رفتن ندارم.


این مطلب را می نویسم برای همه کسانی که می گویند کار خر است... بی پولی خر است... زندگی خر است و... و همه ی مشکلات دنیا را خر بی پالانی می بینند که دارد چهارنعل می دود و جفتک می اندازد درست وسط زندگی شان...


تا مریض نشوی، نمی فهمی همین خری که تا دیروز داشتی پشت سرش آه و ناله می کردی، اسب سپید بالداری ست که در کنار سلامتی، میلیاردها دلار می ارزد.


گاهی وقت ها آنقدر غرق در نعمت های خدا می شویم که یادمان می رود همین روزمرگی خودش نعمتی ست، که حاصل آرامش و سلامتی بیش از حدمان است وگرنه الان باید توی بیمارستان آرزوی روزمرگی می کردیم.


مریضی که می آید، همه ی بهانه های بی مزه ی افسردگی هایمان کنار می رود و تازه می فهمی که برای شاد زیستن یک بهانه بیشتر لازم نیست و آن هم سلامتی ست.


و برای همین است که هرازگاهی که خوشی زیر دلمان می زند و از یکنواختی ها و کار و بار هر روزه مان می نالیم و دوز ناشکری هایمان بالا می رود، خدا فرشته ای برایمان نازل می کند به نام مریضی! که بیاید، بنشیند سر بالینت و یک اردنگی نثارت کند و بگوید چه کسی بود ناشکری می کرد؟؟؟!!!


و عجیب که هیچ چیز دیگری نمی تواند این جور مثل خودش گوشَت را بتاباند و به خودت بیاوَرَدَت. و این از همان الطاف خفیه ی الهیست که نمی گذارد وسط ناشکری هایت دفن شوی...


پس قدمت مبارک ای سفیر رحمت خدا...


پ.ن: به قول محبوب حضرت حق، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم : نعمتان مجهولتان؛ الأمن و العافیة : دو نعمتند که قدرشان ناشناخته است: سلامتی و امنیت‏...

خداوند به همه مان عطایشان کناد...


  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

هدیه ای از یک عزیز

۰۲
ارديبهشت

سلام

این شعر رو دوست عزیزم طاهره جان برام سروده و بهم تقدیم کرده

اینقدر ازش خوشم اومد که حیفم اومد تو قسمت نظرات بمونه و خونده نشه.

طاهره جان شعرت عالیه عزیزم :) ممنون از محبتت

در ضمن همسر گرامی هم خیلی از شعرت خوششون اومد و گفتن فوق العاده قشنگه :)


شاعر نبوده ام که تو را یک غزل کنم 

در بیت های خود به خیالم سفر کنم


با صنعت خیال خود آنجا که میشود 

در یک ردیف ساده کنارت به سر کنم


با رنگ های چشم تو تشبیه تازه ای....

آنوقت آسمان و زمین را خبر کنم


شاعر نبوده ام  که کنارت یکی دوبیت

آرام و بی خیال شبی را سحر کنم


شاعر جوان یزدی: طاهره اشرفی عزیز :)



  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

ساده و صمیمی

۰۱
ارديبهشت



http://pic.photo-aks.com/photo/animals/bird/pigeon/medium/%DA%A9%D8%A8%D9%88%D8%AA%D8%B1-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%82.jpg



دلم تنگ است برای نوشتن

نمی دانم چه اتفاقی افتاد که نوشتن را کنار گذاشتم، احساس میکنم دیگر نمی توانم مثل گذشته، احساساتم را حکاکی کنم.

احساس میکنم احساس را نمی شود روی تکه ای کاغذ آورد

گرچه تا همین چند وقت پیش هم خودم همه آنچه در دلم میگذشت را می نوشتم.نمی دانم چه شد که دیگر ننوشتم...

فکر می کنم شلوغی های کار هم بی تاثیر نباشد در این دوری...

از علت و معلول بگذریم، الان من این جایم، در آستانه ی نوشتن.

دلم میخواهد بنویسم و رها کنم این حس در غل و زنجیر شده را... این بغض فروخورده را... من عاشق نوشتن بودم!

امروز وقتی به وبلاگ عروس خانم گل، ریحان عزیز سر زدم، و نوشته هایش را خواندم، ناخودآگاه دلم هوای نوشتن کرد.

چقدر قشنگ و ساده می نویسد از روزهای اول زندگی مشترکش، و چه زیبا مرا برد به روزهای اول پس از ازدواجم؛

حس های ساده ی صمیممی،

نگاه های عاشقانه ی عمیق،

سجده های طولانی شکر،

"چه خوب که خدا تو را به من داد" های ناگهانی،

آرامش قلب ها و لمس دست هایی گرم که مطمئنی تا ابد برای تو می ماند،

دوستت دارم های پی در پی، دلتنگی های میانه روز و ...


تبریک ساده و دست خالی مرا بپذیر، گرچه خیلی دیر است ...


و ممنونم از تو، ریحان عزیزم، که مرا بردی به حال و هوای روزهای اولم، روز های اول آرامش پس از آن همه تشویش و اضطراب ؛ بعد از آن همه بالا و پایین پریدن ...


برایتان دعا میکنم هیچ وقت از این حال و هوای قشنگت دور نشوید، همیشه عاشق بمانید و مثل روزهای اول دست های هم را بفشارید.

 


دل نوشت:

1-کبوتر هم که باشی، گاهی دود و دم شهر، پر و بالت را سیاه می کند و به یک هوای پاک نیاز داری... چیزی شبیه حرم...

2- تصمیم دارم دوباره بنویسم، نه تنها در این دلکده، که در دفتر خاطراتم نیز... دوست دارم تنهایی هایم را پر کنم از خودم. خودی که مدت هاست مرا تنها گذاشته...




  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ


رسیده‌ام به چه جایی... کسی چه می‌داند

رفیــق گریــه کجایـــی ؟ کسی چه می‌داند


میان مایـی و با ما غریبه‌ای ؟! افسوس...

چه غفلتی! چه بلایی! کسی چه می‌داند


تمام  روز  و  شبت  را  همیشه  تنهایی

«اسیر ثانیه‌هایی» کسی چه می‌داند


برای مردم شهــری کـــه با تو بد کردند

چه‌گونه گرم دعایی؟ کسی چه می‌داند


تو  خود  برای  ظهورت  مصمّمی  اما

نمی‌شود که بیایی کسی چه می‌داند


کسی اگر چه نداند خدا کـه می‌داند

فقط معطل مایی کسی چه می‌داند


اگر صحابه نباشد فرج کـــه زوری نیست...

تو جمعه جمعه می‌آیی کسی چه می‌داند


کاظم بهمنی


  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ


http://www.negarkhaneh.ir/UserGallery/2009/3/sinaafshar_04120000_1.jpg



بر دشمن و دوست، اعتبارش پیداست
در سینۀ عاشقان مزارش پیداست


نوروز سر سفرۀ زهرا هستیم
سالی که نکوست از بهارش پیداست



* نوروزتان فاطمی*



  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ




  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

نماز

۱۴
دی





  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

گفت: روضه ی پیامبر (ص) بخوان.

قدری با خود فکر کرد. خدایا چه بخوانم؟ روضه ی رحلت حضرت رسول (ص) یا روضه ی سوزاندن جانش؟ 

گفت روضه ی حضرت پیامبر را بخوان.

روضه ی پیامبر (ص) روضه سیلی زهرا (س) ست، میان کوچه های تاریک مدینه، روضه ی محسن است، در رحم مادر...

روضه ی حضرت رسول (ص) یاد غریبی امیرالمومنین است، آه جگرسوز علی ست، میان نخلستان های کوفه...

روضه ی تابوت حسن بن علی (ع) ست، در محاصره ی نامردمان، خاک خاموش قبرستان بقیع است، بی هیچ شمع و چراغی...

روضه ی رسول خدا (ص)، روضه ی زینت دوش حضرت مصطفاست، خفته بروی خاک گرم کربلا ... داغ سیدالشهداست، بر دل صبور زینب کبری...


خواندن روضه ی حضرت رسول، از روضه ی تمام ائمه سخت تر است، زیرا که یک روضه است، ولی ذکر سوزاندن جان چهارده نورخداست، که هر چه آزار بود، از آن روز شروع شد، 

آه ... یوم الخمیس... و ما یوم الخمیس* !!! 




*قَالَ یَوْمُ الْخَمِیسِ، وَمَا یَوْمُ الْخَمِیسِ ثُمَّ بَکَى حَتَّى خَضَبَ دَمْعُهُ الْحَصْبَاءَ فَقَالَ ...


ترجمه: (ابن عباس) گفت: روز پنجشنبه ، چه روز پنجشنبه‌ای ! بعد ابن عباس گریه کرد . به قدری گریه اش تند بود که حتی ریگ‌ها را خیس کرد .

بعد ابن عباس با همان حال گریه گفت :

روز پنجشنبه بیماری نبی مکرم شدت گرفت ، آن حضرت فرمود : کتابی (قلم و دوات) به من بدهید تا چیزی بنویسم که برای ابد راه گمراهی را بر شما ببندد . کسانی که نزد پیامبر بودند(لعنة الله علیهم) ، به نزاع پرداختند ؛ در حالی که هر گونه نزاع در نزد پیامبر ممنوع است . گفتند : پیامبر هذیان می گوید . حضرت فرمود : مرا رها کنید . آن چه که من در او هستم ، بهتر است از آن چه که مرا به آن دعوت می کنید ...
ابن عباس بیرون آمد و گفت : مصیبت و تمام مصیبت (ریشه تمام مصیبت ها) های اسلام همان بود که ما بین پیامبر و بین کتابت پیامبر مانع شدند .



صحیح بخاری ، ج4 ،‌ ص31 ، ح3053 ، کتاب الجهاد والسیر ،  ، باب هل یستشفع الی اهل الذمة ومعاملتهم .




  • امّــــ شـــهــــر‌آشـــــوبـــــــ

در این برهه ی تاریخ، مادر دو فروند کوچولوی بازیگوش هستم!
علی کوچولویی که از دیوار سفیدکاری بالا میرود
و فاطمه حسنایی که در حال آموزش بالارفتن از دیوار است!

و مادری که خداوند از دست این دو ترکیبِ عالی صبرش دهد!!

....
هرچه که اینجا می نویسم، صرفا برداشتهای شخصی ذهن یک انسان است. پس دلیلی ندارد که حتما و قطعاً اشتباه نباشد. چرا که انسان ممکن الخطاست...
من اینجا بلند بلند با خودم حرف می زنم.
خطابهای پندآموز مرا فقط خطاب به خودم بدانید.

بایگانی